[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Sama własne swe chęci wydziedzicza z skutku,
Gdzie radość pusta, smutek przechodzi w rozpacze,
Tam po chwili cieszy się smutek, radość płacze.
Z
wiat ten nie wiekuisty ni siÄ™ kto zdumiewa,
%7łe z przesileniem szczęścia i miłość omdlewa;
Kwestia to bowiem jeszcze mieszcząca zawiłość,
Czy miłość jedna szczęście, czy też szczęście miłość?
Możny runął, pierzchają wraz czcicieli zgraje;
Biedny wzniósł się, aliści wróg dłoń mu podaje.
Zdaje się więc, że miłość szczęściu jest służebna,
Ma przyjaciół, komu ich miłość niepotrzebna,
A kto w potrzebie niby przyjaciela wzywa,
Gotowego w nim sobie wroga wychowywa.
Słowem, skończyłbym na tym, od czego zacząłem,
Chęć i moc nasza tak są odrębnym żywiołem,
%7łe najczęściej upada to, co człek zamierzy,
Myśl nasza do nas, cel jej nie do nas należy.
Tak i ta myśl, że z drugim nie będziesz złączona,
Skona w tobie, gdy pierwszy twój małżonek skona.
KRÓLOWA AKTORKA
Niech mi niebo odmówi światła, ziemia wody,
Noc nie da odpoczynku, dzień nie da swobody!
W rozpacz niech wszelka moja zmieni siÄ™ pociecha,
Los tylko więz
nia w lochu niech mi się uśmiecha;
Wszystko to, co rumieniec przeistacza w bladość,
Niech będzie mym udziałem, gdy uczuję radość.
Tu i tam niech ponoszÄ™ kaz
Å„ co chwila nowÄ…,
Jeśli żoną zostanę, raz zostawszy wdową!
HAMLET
do O f e l i i
Gdyby tę przysięgę miała złamać..
KRÓL AKTOR
 Z
lub to straszliwy.  Luba, opuść mię na chwilę:
53
Na dobie  we właściwym czasie.
77
Myśli mi się mieszają; może snem zasilę
Znękane ciało.
Zasypia.
KRÓLOWA AKTORKA
Niech cię kołysze sen błogi
I wszelkie zło omija z dala nasze progi!
Wychodzi.
HAMLET
do K r ó l o w e j
Jak ci siÄ™, pani, podoba ta sztuka?
KRÓLOWA
Zdaje mi się, że ta dama przyrzeka za wiele.
HAMLET
O, ale dotrzyma słowa.
KRÓL
Czy znasz waćpan treść tej sztuki? Nie mieściż ona w sobie nic zdrożnego?
HAMLET
Nic zgoła; oni tylko żartują, trują żartem; nic zdrożnego w świecie.
KRÓL
Jakiż ta sztuka ma tytuł?
HAMLET
 A
apka na myszy . Skąd zaś taki? Przez przenośnię. Przedstawia ona morderstwo dokonane
w Wiedniu. Zamordowany książę nazywał się Gonzago, a jego małżonka Baptysta. Arcy-
szelmowska to sprawka, jak zaraz obaczymy. Ale co nam do tego? Wasza królewska mość i
my wszyscy mamy spokojne sumienie, nie może nas to dotknąć. Niech się drapie, kto ma
liszaj; nasza skóra zdrowa.
Wchodzi Lucjan.
To jest niejaki Lucjan, synowiec króla.
OFELIA
Objaśniasz, mości książę, tak dobrze jak chór starożytny.
HAMLET
Mógłbym być pośrednikiem między panią a jej kochankiem, gdybym tylko był świadkiem
waszych igraszek.
OFELIA
Kolący masz dowcip, mości książę.
HAMLET
Odpokutowałabyś, pani, niejednym jękiem stępienie mi kolca.
78
OFELIA
Coraz to lepiej i zarazem gorzej.
HAMLET
Tak właśnie traktujecie swych mężów. Dalej, morderco;
Zrzuć twą przeklętą larwę i zaczynaj:
Już kruk krakaniem
Do zemsty daje hasło.
LUCJAN
 Myśl czarna, ręka pewna, płyn dzielny, czas sprzyja.
Nie tamuje zamiaru obecność niczyja.
Szary wyskoku, w północ z zabójczych ziół zebrany,
Po trzykroć pod Hekaty54 klątwą gotowany,
WÅ‚adzÄ™ twÄ… czarodziejskÄ…, strasznÄ… w swym rozwiciu
Okaż niezwłocznie na tym zdrowym jeszcze życiu. 55
Wlewa truciznę w ucho śpiącemu.
HAMLET
Truje go w jego własnym ogrodzie dla zagrabienia jego państwa. Nazwisko tamtego jest
Gonzago; rzecz autentyczna i we włoskim tekście wybornie opisana. Teraz zobaczymy, ja-
kim sposobem morderca pozyskuje miłość żony Gonzagi.
OFELIA
Król powstaje.
HAMLET
Jak to? Strwożony fałszywym alarmem?
KRÓLOWA
Co ci jest, panie?
POLONIUSZ
Niech skończą widowisko!
KRÓL
Z
wiatła! Wychodz
my.
POLONIUSZ
Z
wiatła! światła! światła!
Wszyscy wychodzą prócz H a m l e t a i H o r a c e g o.
HAMLET
Niech ryczy z bólu ranny łoś,
Zwierz zdrów przebiega knieje,
Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś.
To sÄ… zwyczajne dzieje.
54
Hekate  bogini księżyca, czarów i zbrodni.
55
Kwestia Lucjana jest dodatkiem do tekstu sztuki napisanym przez Hamleta w celu zdemaskowania Klaudiu-
sza.
79
Powiedz mi, waćpan, czy ta komedia, z dodatkiem lasu piór na głowie i pary prowansalskich
róż u dziurawych trzewików, nie powinna by (jeśli resztka mojego szczęścia mnie zawiedzie)
zapewnić mi udział w jakiej trupie aktorów? Hę!
HORACY
Połowę udziału.
HAMLET
Ależ cały.
Wiedz bowiem, miły mój Damonie,
%7Å‚e z raju dziÅ› tu step;
Gdzie wczora Jowisz był na tronie,
Tam dziÅ› panuje  pustka.56
HORACY
Mogłeś dorymować, mości książę.
HAMLET
O Horacy! Słowa tego ducha złota warte. Czy widziałeś?
HORACY
Najwyraz
niej.
HAMLET
Kiedy była mowa o otruciu?...
HORACY
Uważałem dobrze.
HAMLET
Cha! cha!  Nie ma tam gdzie jakiego grajka? Hej!
Bo skoro król komedii nie lubi, pewnikiem
Król jegomość komedii nie jest lubownikiem
A co, sÄ… grajkowie?
WchodzÄ… R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n
GILDENSTERN
Mości książę, niech nam wolno będzie powiedzieć jedno słowo.
HAMLET
Ile ich jest w słowniku.
GILDENSTERN
Mości książę, król...
HAMLET
Cóż król porabia, mości panie?
56
Do rymu byłoby: kiep.
80
GILDENSTERN
Od wyjścia stąd bardzo zaniemógł.
HAMLET
Z przepicia?
GILDENSTERN
Z wzburzenia żółci.
HAMLET
Troskliwość pańska byłaby się była okazała trafniejsza, udając się w takim razie do doktora.
Bo gdybym ja mu zapisał na przeczyszczenie, mogłoby mu to jeszcze bardziej żółć wzbu-
rzyć.
GILDENSTERN
Racz, łaskawy panie, zamknąć swą mowę w pewne szranki i nie odskakiwać tak dziko od
celu, w jakim przychodzim.
HAMLET
Jestem już potulny: mów, waćpan.
GILDENSTERN
Królowa, matka waszej książęcej mości, w najgłębszym rozżaleniu przysyła nas do ciebie,
panie.
HAMLET
Miło mi panów powitać.
GILDENSTERN
Nie, mości książę, te grzeczności nie w porę. Jeśli się waszej książęcej mości podoba dać
nam zdrowÄ… odpowiedz
, wypełnimy polecenie jego matki; w przeciwnym razie, przebaczenie
waszej książęcej mości i oddalenie się nasze będzie jedynym owocem naszego tu przybycia.
HAMLET
Nie mogÄ™, doprawdy.
GILDENSTERN
Czego, mości książę?
HAMLET
Dać panom zdrowej odpowiedzi, bom chory na głowę; na jaką wszakże będę się mógł zdo-
być, taką im służyć będę albo raczej matce mojej. Dlatego przystąpmy wprost do rzeczy, bez
korowodów. Mówicie więc, panowie, że moja matka...
ROZENKRANC
Nie tai tego, że postępowanie waszej książęcej mości w podziw ją i zdumienie wprawia.
HAMLET
O dziwny synu, który tak możesz zdumiewać matkę twoją! A czy nie ma tam czasem jakiego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

kajaszek.htw.pl