|
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
decyduje siÄ™ na wyprawÄ™ na wschód ’! chęć odebrania Iranu dowódcom Antygona. W 311 decyduje już
wystarczajÄ…cymi siÅ‚ami na odparcie Antygona, a w 308 pokonuje go ’! zyskuje ziemie na wschodzie.
’! wojny z CzandraguptÄ…, wÅ‚adcÄ… Indii, brak rozstrzygniÄ™cia, trzeba koncetrować siÅ‚y na Zachodzie kompromis
z Indiami Gandhara, wsch. Arachozja i Gedrozja i Aria przechodzÄ… do Indii granice wschodnie
zabezpieczone. W zamian dostał stado słoni.
’! 305/4 rok królów, Seleukos ogÅ‚asza siÄ™ królem (fakt nominalny), koalicja przeciw Antygonowi zyskuje
Syrię, 282-1 kampania przeciw Lizymachowi spora część Anatolii dla Seleukosa. Konsekwencje uwikłanie się
w zachodnie konflikty, pretensje Ptolemeusza do Syrii.
’! Potem stabilizacja, dopiero w 200 Seleukidzi zyskajÄ… PalestynÄ™.
CHARAKTERYSTYKA ETNICZNO-GEOGRAFICZNA PACSTWA SELEUKIDÓW.
’! trzy części skÅ‚adowe: 1) Syria, Fenicja, Palestyna 2) Mezopotamia i Iran 3) Anatolia.
’! SYROPALESTYNA I FENICJA caÅ‚oÅ›ciÄ… mimo różnic geograficzno-kulturowych, trzy pasy: nizina nadmorska,
góry, wewnętrzne wyżyny. Duże znaczenie przełęczy w Libanie i Antylibanie szlaki handlowe (dolny Orontes,
porty Arados i Tripolis, Sydon i Tyr).
’! b. żyżna nizina nadmorska, w górach tylko pasterstwo, klimat suchy i kontrastowy na wschód od gór, na
zachód łagodny. Mieszkają Semici, dominuje j. aramejski, trzy wyrazne tereny kulturowe Syria, Palestyna i
Fenicja. Na Pustynii Syryjskiej arabskie grupy koczownicze pasterzy, przemieszczają się między stepem i
półpustynią w rytmie pór roku, w zimie czasem wchodzili na pola i przeganiali stada (użyznianie). Dużo terenów
nieurodzajnych, mają gdzie się podziać. Część z biegiem czasu zaczyna uprawiać ziemię, a część zostaje
najemnikami i potem w przypadku nieurodzaju porzuca stada i przejmuje pieniędzmi lub siłą grunty do uprawy.
’! MEZOPOTAMIA podziaÅ‚ na 3 strefy- 1) wyżyna miÄ™dzy górnym Tygrysem i Eufratem 2) przedgórza
Zagrosu i Tauru (dziś Kurdystan), z dopływami Tygrysu 3) aluwialna dolina dolnego biegu rzek (Babilonia). Klimat
w 1 strefie nieco ostrzejszy niż śródziemnomorski, w 2 strefie górski (ostre zimy, gorące lata), w 3 strefie bardzo
suchy i gorący latem, chłodniejszy i suchy zimą.
’! na poÅ‚udniu duża gÄ™stość zaludnienia, używano j. aramejskiego. Liczne przetasowania ludnoÅ›ciowe (dolina
otwarta na najazdy). Bariera Zagrosu uniemożliwiła powstanie więzów między ludami Mezopotamii i Iranu
(odrębności kulturowe).
’! IRAN teren wysokogórskiego pÅ‚askowyżu, od wszystkich stron otoczony górami Zagros (Zach. i poÅ‚.),
Elbrus i Kopet Dag (płn.), Beludżystan, Sistan i Chorastan (wsch.). W Zagrosie krainy Suzjana i Persyda, w płn.
górach Media, Hyrkania, Partia, Baktria, Sogdiana, we wnętrzu Karmania, Aria, Drangiana. W srodku sucha,
nieurodzajna pustynia, w górach pada. B. rozbudowana sieć irygacyjna umożłiwa uprawę ziem w dolinach.
’! Baktria ma w Å›rodku żyznÄ… równinÄ™, subtropikalna roÅ›linność, wodÄ™ czerpiÄ… z Oksosu, na pÅ‚n. wschód
Sogdiana z oazą Marakandy. Na północ od państwa tereny barbarzyńców, niektórzy na tyle zorganizowani aby
mieć irygację.
67
’! Dwa główne szlaki, jeden wzdÅ‚uż północnego pasma, drugi poÅ‚udniowego. Po podbojach Partów w Partii i
Hyrkanii odcięli oni Seleukidów od północno-wschodnich krain. Istniały też szlaki morskie po obu stronach Zatoki
Perskiej (znaczenie arabskich mieścin z portami, np. Gerry). DO Syrii podróżowano szlakami przez pustynię
SyryjskÄ….
’! ANATOLIA północno-zachodnia nigdy nie należy do Seleukidów na dÅ‚ugo, maÅ‚o ważna, na poÅ‚udniu
łańcuch gór Tauru, oddzielające wnętrze od morza, od zachodu niższe pasma Licji nad M. Egejskim, jedyne
dogodna przełęcz w Tauru to tzw. Wrota Cylicji, każdy musi tamtędy przejść na Nizinę Cylicyjską. Sama Cylicja
aluwialną niziną (2 rzeki Pyramos i Saros). Na wschodzie g. Amman, w nich Wrota Syrii przejście na południe
i wschód. Cylicja klimatem i kulturą bardziej przypomina Syrię. Inna równina na zachodzie to Pamfilia. Na
zachodzie aluwialne doliny rzek, spływających do M. Egejskiego, szlaki w głąb półwyspu. We wnętrzu płaskowyż,
w samym środku słony step. Nadaje się raczej na hodowlę.
’! Seleukidzi nigdy naprawdÄ™ nie podbili Å›rodka Anatolii (Galacji, Pizydii, Likaonii& ), a ich posiadÅ‚oÅ›ci na
zachodzie (Myzja, Frygia, Lidia, Karia)łączył tylko jeden szlak. Anatolia jest kulturowo rozbita.
’! Geografia paÅ„stwa Seleukidów naturalnie prowadzi do ruchów odÅ›rodkowych, szlaki komunikacyjne powolne i
nieefektywne ryzyko buntów wśród satrapów odległych krain. Konieczność walki z ludami z innych stron (Indie,
tereny na północy, Anatolia). Ochrona północnej granicy wymaga lotnych oddziałów (plemiona szybko się
przemieszczają). Arabowie i górale z Zagros także wymagają nadzoru. W tej sytuacji, położenie stolicy jest
niezmiernie ważne.
’! poczÄ…tkowo stolica w Babilonie, potem jednak za daleko od centrum wydarzeÅ„, poczÄ…tkowo w Seleucji Pierii u
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkajaszek.htw.pl
|
